post

CGT Pontevedra: VII Época de La Campana

El Comité local de CGT-Pontevedra, en reunión del 24 de julio, acordó volver a editar el semanario anarcosindicalista La Campana (1980 – 2021) e iniciar su VII Época, con el objetivo central de hacer frente a la deriva autoritaria y ejecutivista que viene produciéndose en nuestra organización, con actuaciones cada vez más graves. Y, por ello, defender la concepción anarcosindicalista expresada en los estatutos de la CGT y en su funcionamiento de abajo-arriba, en libertad, sin jefes ni burocracias que puedan decidir por la afiliación y por las asambleas de los sindicatos.

Como siempre ha sido, La Campana realizará en esta nueva andadura un permanente llamamiento a la militancia de la organización y a todos sus entes, en defensa de los principios antiautoritarios y de apoyo mutuo que son inherentes a la CGT.

Comité Local CGT – Pontevedra

 

post

Salvador Seguí, o home que camiñou sobre a utopía

Dentro dos actos que a CGT da Coruña celebrará cara este Primeiro de Maio, temos o gusto de anunciarvos a representación da obra de teatro Salvador Seguí, o home que camiñou sobre a utopía. A representación terá lugar o día 30 de abril, ás 12:30 horas, no local dos Maracos, na Estación de Trens de San Diego da Coruña.

Dirixida por Moisés Mato (creador do Teatro da Escoita), a obra transpórtanos aos acontecementos cruciais que transcorreron tras o asesinato de Salvador Seguí. A través do seu protagonista, un obreiro que toma a palabra en asamblea, repasa os momentos máis importantes da vida do Noi del Sucre.

Moisés Mato é director de teatro e actor, activista da non-violencia e dinamizador cultural. O espazo é limitado, polo que non poderán entrar quen cheguen de últimos.

Comité Local da CGT da Coruña

 

post

Movilizaciones en Banco Santander

El Banco Santander lleva inmerso en diferentes procesos de reestructuración de plantilla mediante Expedientes de Regulación de Empleo desde el 2013. En todos los EREs llevados a cabo hasta la fecha entre esa fecha y la actualidad, unidos a los del extinto Banco Popular, se han destruido más de 15.000 empleos.

Una herramienta que debería ser para casos excepcionales la está utilizando el Banco de manera sistemática para la destrucción de miles de puestos de trabajo, algo que ninguna otra empresa del sector ha hecho a pesar de atravesar las mismas situaciones de mercado.

En la actualidad nos vemos inmersos en un proceso por el que se pretenden llevar por delante, en el mejor de los casos, 4.000 puestos de trabajo, ello sin olvidarnos de la precarización de las condiciones laborales de quienes sean externalizados a empresas de servicios.

Dichas externalizaciones suponen una utilización fraudulenta de la legislación vigente, dado que llevarían a otras empresas tareas que actualmente se realizan en el Banco y que son parte fundamental del negocio bancario, pero su externalización supondría un ahorro de costes para la entidad, así como una precarización en las condiciones de lxs compañerxs externalizadxs.

A esto le sumamos unas deplorables condiciones de salida ofertadas, lo que pone de manifiesto que para el Banco Santander los beneficios están claramente por encima de las personas. Y no olvidemos que son precisamente las personas las que con su esfuerzo y dedicación diaria hacen que esos beneficios se incrementen año a año.

Por estos motivos CGT consideramos que ha llegado el momento de salir a la calle a reivindicar la defensa de todos y cada uno de los puestos de trabajo. Porque aquí no sobra nadie y todxs unidxs debemos mostrar al Banco Santander que Galicia se opone a sus políticas de destrucción de empleo. Porque la precarización del sector bancario redundará negativamente en toda la comunidad gallega.

Este sábado 12 de diciembre a las 12.00 nos vemos en el Cantón Grande de A Coruña y en el cruce de Colón de Vigo unidxs en la lucha por los puestos de trabajo del sector bancario.

 

post

Servicio Atención a Domicilio (SAD), jornada formación

            Organizada por CGT y las Secciones sindicales de SAD-CGT en las empresas Idades (Pontevedra) y Preto de min (Moaña), el sábado 19 de septiembre, a las 11:00h y 17:00h, en la sede de CGT (Edificio sindical de Pontevedra, c/ Pasantería 1) tendrá lugar una Jornada formativa en torno a la "Acción sindical y análisis del II Convenio SAD".  El acto, convocado bajo el lema "Trabajo y Dignidad. La lucha de todos los tiempos" está abierto a todas las trabajadoras y trabajadores del sector Ayuda al Domicilio que quieran asistir y se anoten. En el mismo participarán como invitadas, compañeras de otras provincias, representantes de Secciones sindicales de SAD-CGT. Se garantiza el cumplimiento de todas las cautelas y normas de prevención sanitarias exigidas en las actuales circunstancias.

Comité Local CGT-Pontevedra

 

post

12M: «Reformas Laborales», por Isaias Santos

            CGT Pontevedra organiza la charla-debate sobre "Reformas Laborales", en la que actuará como ponente el compañero abogado-laboralista, Isaías Santos. Será el jueves, 12 de marzo, a las 20:00h, en la Sala VerSus (c/ Gerardo Álvarez Limeses, nº 12 – Pontevedra). 

            Con esta iniciativa, CGT-Pontevedra inicia un ciclo de información y discusión sobre cuestiones sociales relevantes de hoy y de un futuro inmediato. Jornadas que abordarán temas como la precariedad laboral y social, el pueblo palestino, la tecnología 5G, los feminismos …

            Reproducimos el texto de convocatoria-presentación de la charla:

            "Derogación de las reformas laborales es un grito reivindicativo actual ante el gobierno y frente a la patronal. ¿A qué nos referimos exactamente?

Las reformas laborales se han sucedido permanentemente desde el Estatuto de los Trabajadores de 1980 hasta hoy (RRDDleyes 28/2018; 6/2019;8/2019; 4/2020). Pero las dos últimas reformas laborales más amplias han sido la de 2010 y la de 2012. La de 2010 de gobierno PSOE fue dañina, aunque apareció más suave; la de 2012 de gobierno PP fue perversa, sirviendo a la perfección a su primer objetivo de destruir empleo, para luego facilitar nuevos empleos sin derechos y con salarios de miseria.

Derogar de raíz esas reformas del PSOE y del PP, habiendo estado vigentes tantos años, puede presentar dificultades técnicas y, además, volver a lo de antes, que tampoco era bueno siempre, no es lo que queremos. La pretensión habrá de concretarse en recuperar derechos e implantar nuevos derechos con el mecanismo legal que resulte más válido.

Repasaremos los contenidos más destacables de la reforma laboral de 2012, que superó a la de 2010 y sigue vigente, para ver de revertir lo perdido y plantear lo que necesitamos hoy.

En 2012 se creó un contrato de apoyo a pequeños emprendedores sin derechos, se eliminaron las categorías profesionales, se dio un buen margen a la jornada irregular, se dio cauce fácil a las modificaciones sustanciales de las condiciones de trabajo y traslados y a los despidos colectivos (ERE) y a las suspensiones de contratos o reducciones de jornada (ERTES), se abarató mucho el despido, se permitió modificar convenios estatutarios vigentes, se dio preferencia al convenio de empresa frente al sectorial, se eliminaron convenios por el límite a la ultractividad etc.

¿Qué necesitamos hoy? Debatiremos sobre los contenidos más urgentes: colectivos desprotegidos (falsos autónomos, empleo de hogar, empleo sumergido), contratos, ETT, subcontratas, salarios, tiempo de trabajo, despidos, convenios, acción sindical etc.

 

post

[Ferrol] Que é emafesa?

Cabe hacernos esta pregunta, porque no es sencillo ni evidente, y nos afecta a la hora de determinar y regular nuestras condiciones de trabajo.

1- Es una Sociedad Mercantil Local con un 51 % de capital público y un 49 % de capital privado, por lo que:

  • La propiedad de la empresa es pública.
  • El servicio que se presta, es público.
  • La legislación vigente la incluye en el inventario de entes del sector público.
  • A lxs trabajadorxs con contrato de emafesa, la ley nos define como empleadxs al servicio del sector público.
  • Las cuentas de emafesa se consolidan con las cuentas de la administración local, estamos dentro de los presupuestos municipales.

2- Orgánicamente: Somos un órgano descentralizado, mirando dentro de el organigrama de la administración pública de la que dependemos (Ayuntamiento).

Pero, ¿qué es un órgano descentralizado?: es aquel que no depende jerárquicamente del órgano de gobierno (órgano colegiado formado por 25 concejales, uno de los cuales ejerce de alcalde-presidente) de la administración local (hay un consejo de administración compuesto de 7 miembros, 4 de la administración local, y 3 del socio privado) y que tiene ciertas competencias y facultades autónomas, aunque funcione bajo la órbita de la administración local.

El consejo de administración de Emafesa, responde ante la administración local, ante su órgano colegiado de gobierno (que se reúne en plenos) por la gestión realizada.

Para poder entender mejor el sentido y la esencia de los organismos descentralizados se hace necesario conocer a fondo algunas de sus principales señas de identidad:

  • En todo momento se crean bajo lo que sería el paraguas de un acto de tipo legislativo.
  • Cuentan con personalidad jurídica propia.
  • Poseen una red de oficinas y dependencias de diversa índole.
  • Disponen de una estructura administrativa interna así como de los pertinentes órganos de administración y representación que les son necesarios para el desarrollo de sus funciones.
  • Tienen personalidad, actividad, objeto y, por supuesto, patrimonio.
  • En concreto, se establece que los organismos descentralizados se ponen en marcha por tres objetivos o misiones diferentes: para prestar un servicio social o público, para acometer estrategias relativas a áreas estratégicas o para aplicar recursos de finalidades de asistencia.
  • Es importante subrayar, además de todo lo expuesto, que, aunque estos organismos cuentan con su autonomía, eso no impide que estén sujetos a la vigilancia o control de lo que es la Administración Pública Central, Local y Autonómica.

En el caso de España, por ejemplo, son numerosos los organismos descentralizados que existen. No obstante, todos estos se encuentran vigilados por lo que sería el paraguas de las legislaciones y normativas referentes a la transparencia municipal, regional o estatal.

Lo habitual es que los organismos descentralizados administren sus recursos de manera independiente, contando para ellos con un estatus jurídico específico. De este modo, su existencia contribuye a democratizar al Estado.

Y Nosotrxs añadimos, democratizar las relaciones laborales, va a ser que no, lo llevamosviendo, y tenemos años de experiencias y hechos con que avalamos tal afirmación.

Los organismos descentralizados pueden tener diferentes finalidades. Hay países que optaron por crear organismos descentralizados para gestionar sus puertos y aeropuertos, para administrar los medios de comunicación de propiedad estatal y para desarrollar infraestructura vial, por citar algunas posibilidades.

Aunque, en teoría, un organismo descentralizado goza de una cierta independencia y acerca el gobierno a los ciudadanos,la realidadmuestra que este tipo de entidades, muchas veces, se limitana ser una oficina más de las autoridades de turno, que los dirigen según sus intereses. Incluso, en varias naciones han existido casos de corrupción vinculados al destino irregular de fondos para estos organismos.

(Sobre los órganos descentralizados, parte de la información es extraída de, Autores: Julián Pérez Porto y María Merino. Publicado: 2012. Actualizado:   2015. Definición de organismo descentralizado (https://definicion.de/organismo-descentralizado/)

En el caso de emafesa, más que una oficina más de las autoridades de turno, es la gestión diaria del socio privado, con 5 trabajadores, 1 gerente y 4 responsables de departamentos, que tiene a su cargo y bajo su competencia exclusiva, según los estatutos de la sociedad (esto merece un comunicado aparte), a todos los empleados del sector público, y a parte de externalizados, y dirigida por la normativa municipal, ordenanzas, reglamentos y demás normas y leyes de aplicación, que no son pocas.

3- Memoria de las mesas de negociación de los convenios colectivos en emafesa.

No podemos olvidarnos de aquella mesa de negociación que se constituyó para la negociación del primer convenio colectivo.

Cuando se reivindicaban las mismas condiciones de trabajo y salario que lxs trabajadores que anteriormente prestaban el servicio, bajo ese principio del derecho laboral de a igual trabajo, igual salario. Se nos pagaba de un 30 a un 40 % menos de salario, y se nos impuso unajornada anual con un 10 % más de horas, además de la jornada partida para parte de la plantilla.

Repuesta Patronal, (La patronal del socio privado, por aquello de la competencia absoluta sobre elpersonal otorgada en estatutos) No somos trabajadores públicos, somos privados, lo que a la larga se ha demostrado FALSO.

Todo esto nos dice mucho sobre por donde tenemos que ir a nivel de reivindicaciones y de regulación de las relaciones laborales en nuestro entorno.

Sección Sindical de CGT en Emafesa

 

post

[A Coruña] Ofrendas florais

O vindeiro domingo, día 02 de xuño, ás 12:30 horas, no cemiterio de santo Amaro da Coruña, terá lugar a tradicional ofrenda floral que cada ano ven organizando a CGT da Coruña en lembranza dos obreiros e obreiras asasinados, vítimas da represión, durante a folga xeral (a coñecida como folga dos "consumeros") que tivo lugar na cidade da Coruña os días 30 e 31 de maio e día 1 de xuño de 1901.
A homenaxe terá lugar no monolito que foi levantado polas sociedades obreiras coruñesas e sufragado por subscrición popular no ano 1906.
Ao seu término, farase outra ofrenda ante o conxunto escultórico situado na Avenida de Navarra en lembranza de tódolos represaliados polo franquismo.

Comité Local da CGT da Coruña

Breve reseña histórica da «Folga dos consumeiros»

A finais de maio de 1901, os empregados de consumos da Coruña declararonse en folga para conseguiren unha serie de melloras laborais. Eran os consumeiros, que así se chamaban, os encargados de recadar os impostos municipais de consumos, función que estaba cedida a un particular, do que eran empregados.

Na tarde do 30 de maio, cando se celebraba unha concentración ante o fielato de Catro Camiños, no que estaban traballando esquirois, prodúxose o asasinato do empregado de consumos Mauro Sánchez por parte da Garda Civil, presumiblemente por se resistir á súa detención. Inmediatamente, as sociedade obreiras decretaron folga xeral e o enterro do traballador, o día 31, transformouse nunha impresionante manifestación antiburguesa. Unha inxente multitude dispúxose a acompañar ao consumeiro na súa derradeira viaxe, pero as autoridades militares (se tiña decretado a lei marcial) non estaban dispostas a consentiren tal desafío ao seu poder. En pleno centro da cidade, as tropas dispararon a quemarropa contra a multitude, causando víctimas entre os traballadores e traballadoras que nela había. O resultado foi a morte de oito persoas mais e varios mutilados pola acción dos sables, balas e cabalos da tropa.

Catro traballadoras e cinco traballadores coruñeses morreron naquelas xornadas. Na súa lembranza, as sociedades obreiras coruñesas, por suscripción popular, erixiron en 1906 un monumento no cemiterio de San Amaro, que ainda existe.

Os asasinados foron os seguintes:

  • Mauro Sánchez: consumeiro de 34 anos. Vivía coa súa muller e cinco fillos na estrada da Torre. Morto por bala na cabeza.
  • Benita García Torres e Manuela González Seijo: serventas do Hotel de Francia de 20 e 29 anos respectivamente. Mortas dun balazo no ventre cando estaban asomadas nunha galería.
  • Josefa Corral: 42 anos. Un balazo na cabeza cando estaba sentada na galería da súa casa en San Andrés.
  • Antonio Bruno Orro: Augador. Recibiu un balazo no peito en San Andrés.
  • Antonio M.ª Veiga: Ancián carpinteiro. Morreu no hospital tras recibir un balazo na Rúa Real.
  • Francisco García Lodeiro, alias Carabel: Aserrador de 35 anos. Natural de Mabegondo. Morto por un balazo no ventre na Rúa Alta.
  • Jacobo García: Zapateiro. Escondeuse no local da Sociedade de Oficios Varios da rúa Cordelería e morreu dun balazo.
  • Encarnación Alonso: Non se ten mais información que a de que o seu nome aparece no monolito. Probablemente faleceu mais tarde como consecuencia das feridas.

Non contentos con tal canallada, o Capitán Xeral, un individuo chamado José Lachambre Domínguez e coñecido na Coruña como o amigo do frasco da xinebra, comezou a deter a traballadores a partires do dous de xuño, conseguindo coa súa fazaña que mais de cen foran presos e varios deles condeados a cadea.

Eentre os condeados estaban os consumeiros Venancio González Escontrela (a vinte anos de cadea) e Manuel Mosquera Morano (a seis anos), o secretario da sociedade de pintores Juan Santos Martínez (a seis anos) e o secretario de "Oficios varios" Juan José Cebrián (a doce anos), por sedición e insulto á forza pública. Hai que suliñar que entre os detidos estaban os traballadores que enviaban aos seus fillos á escola que tiña montada a asociación Antorcha Galaica do Libre Pensamento, por este simple motivo.

Ante o escándalo internacional, os militares xulgaron nun tribunal de honra ao tenente Pedro Vázquez, que mandaba a tropa, que foi condeado á súa expulsión do corpo. Non entendendo cecais o alcance da xustiza militar, aos poucos días, o compañeiro anarquista Ricardo Cotelo disparou contra o tenente, pero este librouse polos pelos, fuxindo entre unha persecución na que interviron varias mulleres que pasaban polo lugar.

Pouco a pouco conseguiuse o retorno de todos os condeados ao declararse ilegal a actuación militar mediante unha artimaña legal, ao ser os actos dos que se lles acusou anteriores á entrada en vigor do bando de guerra.

Estes feitos foron ocultados pola burguesía, de xeito que as xeneracións seguintes a descoñeceran. Somentes algunhas asociacións obreiras e particulares decidiron, ano tras ano, seguir levando flores ao monolito erixido en 1906. Ata hoxe.

Enviar por correo electrónicoEscribe un blogCompartir con TwitterCompartir con FacebookCompartir en Pinterest

 

post

Xornadas Libertarias 2019 e 1º de Maio

Organizadas pola CGT-Pontevedra, terán lugar nesta cidade durante o mes de abril as I Xornadas Libertarias 2019, baixo o lema "A rúa en pe … A loita contra a política económica e social do goberno continúa". Todos os actos terán lugar na Sala VerSus (r/ Gerardo Álvarez Limeses, 12) ás 20:00h (agás o 19 abril, que escomenzará ás 19,30h), co seguinte programa:

Sábado 27 abril, 19,30h: Inauguración da exposición "100 anos da folga da Canadiense" e Charla-coloquio: "A loita pola xornada de 8 horas en Galicia". Ponente: Eliseo Fernández (historiador)

Luns 29 abril, 20,00h: Proxección de "I compagni" (os compañeiros), de Mario Monicelli. Presentación e coloquio posterior

Martes 30 abril, 20:00h: A loita anarquista pola xornada de 8 horas. De Chicago, 1886 a Barcelona, 1919. Comentarios actuáis ás crónicas "A traxedia de Chicago" de Ricardo Mella (1889) e "Páginas de la huelga de la canadiense" de E.G. Solano (1919). Ponente: Miguel Ángel Cuña

As I Xornadas Libertarias-2019 culminan na MANIFESTACIÓN do 1º DE MAIO, convocada pola CGT – Saída da r/ Loureiro Crespo, 1 (frente ó Hospital), ás 12:00h

 

post

Palestra pública coa CGT na Coruña

O próximo  luns, día 29, organizada polo Forum Propolis, da Coruña, celebrarse unha palestra pública sobre a situación do traballo en Galicia, no que participará a CGT (representada polo compañeiro José del Río), xunto coa CUT e o SE.
O acto comezará ás 20:30 horas e terá lugar no local do propio Forum  Propolis, situado na rúa Barcelona.
Estades tod@s convidad@s.
Comité Local da CGT da Coruña