A escalada belicista que se desatou tras a invasión de Ucraína por parte de Putin, debuxa un panorama desalentador, as guerras, auspiciadas polas ansias imperialistas, son un gran negocio para a industria armamentística pero un gran prexuízo para os pobos.
A subida escandalosa dos prezos dos produtos básicos está propiciada pola especulación dos mercados que aproveitan o drama humano para aumentar os beneficios das grandes multinacionais. Velaí o caso do oligopolio eléctrico que leva meses incrementando artificialmente os custos da enerxía, sen que os Gobernos fagan algo para evitalo.
A situación actual agudiza o empobrecemento das traballadoras e traballadores, obrigadas a soportar o peso das sucesivas crises económicas, mentres que as fortunas dos máis ricos non deixan de aumentar.
A CGT de Galicia leva meses denunciando esta situación de abuso e de espolio das clases populares, reclamando unha repartición xusta da riqueza a través de subidas salariais que recuperaren o poder adquisitivo perdido durante todos estes anos, así como o reparto do traballo. Pola contra, o Goberno do Estado Español está a buscar “un pacto de rendas” entre a patronal e os sindicatos maioritarios, CCOO e UGT, que de levarse a cabo, suporá un recorte dos salarios, o que causará un maior sufrimento para as maiorías sociais.
Urxe acabar coa especulación dos prezos da enerxía, dos produtos básicos ou da vivenda. Este sindicato rexeita o incremento do gasto en defensa, que só obedece a intereses privados, e comportará, inevitablemente, un menoscabo dos servizos públicos como son a educación e sanidade, fomentando unha maior deterioración das condicións materiais da clase traballadora.
A CGT de Galicia resalta a necesidade de avanzar na conquista de dereitos sociais, acabando coa precariedade laboral, así como coa desvalorización salarial que só beneficia á patronal. Nestes momentos difíciles, é necesaria unha maior conciencia colectiva que propicie mobilizacións nas rúas para esixir o fin de todas as guerras e a defensa dos dereitos humanos.
Con profunda dor asistimos unha vez máis á invasión e devastación dun país por unha gran potencia militar. O exército ruso ataca Ucraína, destrúe as súas cidades, mata por centos ou miles dos seus habitantes e empuxa ao exilio a máis de tres millóns de mulleres, nenos e anciáns, mentres os homes en idade de combater permanecen suxeitos á leva forzosa do exercito ucraíno e o control das milicias nacionalistas.
Ningunha causa pode xustificar esta matanza nin escusar aos seus responsables criminais. Do mesmo xeito que ningún motivo nin escusa alcanzan a lexitimar o horror das múltiples guerras actuais, máis aló da xigantesca rapina e exercicio de autoridade que promoven os estados con afáns imperiais e os poderosos de toda clase contra o planeta enteiro e os seus habitantes.
Ignoramos por canto tempo resistirá o pobo ucraíno esta invasión do seu país, pois como en Palestina a distancia entre o poderío militar do agresor ocupante e a capacidade de resposta das súas vítimas, é abismal. Pero tampouco ignoramos que os asasinos de agora en Ucraína, do mesmo xeito que sucede en Palestina, Libia, Sahara ou Kurdistán, non poderán gozar xamais dunha vitoria segura, pois na historia da humanidade a toda inxustiza segue sempre o clamor insomne pola liberdade dos oprimidos dun e outro bando.
Con este convencemento, desde a CGT de Galicia manifestamos nosa máis enérxica repulsa á agresión do goberno ruso contra as xentes de Ucraína e á catástrofe de que somos testemuñas. Todo iso, cun dobre obxectivo inmediato. En primeiro lugar, para tentar parar a guerra e os bombardeos sobre a poboación civil e participar, na medida das nosas forzas, na solidariedade activa co pobo ucraíno. En segundo lugar, para denunciar a maquinaria de guerra que está en marcha e mobilizarnos ata lograr inutilizala en Ucraína e en todo o planeta.
No medio deste loito, reclamamos imperativamente o dereito e o deber lexítimos que ten todo pobo oprimido -ucraíno, palestino, saharauí, iemení, kurdo, libio, maliano …- a loitar pola súa liberdade e dignidade, cara a unha sociedade sen opresión nin explotación. Proclamamos o dereito e o deber que asiste a todo habitante e colectividade humana a decidir o seu propio destino, libre da coacción militar das grandes potencias que rivalizan entre elas por saquear o planeta e libre tamén dos gobernos nacionais baixo os que sucumbe.
Non esquecemos que a causa primeira da guerra, das máis de vinte conflitos bélicos que agora mesmo arrasan outros tantos países, é a necesidade de soster o réxime político-económico capitalista que aboca á destrución da biosfera e os seus habitantes, arruinando a xeografía planetaria.
Só loitando firme e solidariamente contra esta aberración insostible e contra as urxentes inxustizas de hoxe, poderemos reivindicar outro mundo posible, para nada utópico, no que non caiban desigualdades nin violencia, pois para todos nós, como dixo Ricardo Mella, na nosa loita hai un só denominador común, unha soa vontade e unha soa arma útil: a liberdade colectiva, materializada no apoio mutuo que a si mesma débese a clase traballadora e a xustiza para todos os seres humanos.
A CGT é unha organización sindical internacionalista que está contra todas as tiranías, pois loita polo fin de toda opresión e explotación en calquera lugar do planeta. É dicir, non só estamos contra aquelas ditaduras que son coñecidas polos nomes particulares dos seus xefes e países, senón tamén e sobre todo contra aqueloutra Tiranía Universal que camufla a responsabilidade dos seus crimes tras un infame anonimato.
Uns crimes que son sobradamente coñecidos pois alcanzan magnitudes pavorosas e inocultables. 2.500 millóns de habitantes deste planeta viven en condicións inhumanas. 800 millóns padecen fame e douscentos millóns deles morrerán leste mesmo ano antes vítimas da pandémica miseria. Cada día deste ano, máis de 30.000 nenos morreron vítimas da desnutrición e a desatención. O mesmo número que morrerá mañá e tamén pasadomañá. E asi sucederá cada día que pase antes de que fagamos caer este tiránico réxime económico-político.
Pois esta é a tiranía que arrasa o planeta … que o destrúe, … que esquilma os seus recursos … que envelena o ambiente e explota en multitude de países por centos de millóns de traballadores. Esta é a verdadeira e mendaz tiranía que dispón das armas máis mortíferas, dos bombardeiros máis eficaces, das fragatas máis infernais.
Rexeitamos pois esta inicua orde mundial; esta tiranía económica, política e institucional, baseada no militarismo e comercio do armamento, capaz de tecer friamente a morte de pobos e países enteiros. Tan fría e calculadora como agora mesmo estao levando a cabo o goberno ruso sobre a súa veciña Ucraína.
Fronte á guerra e os seus responsables, reivindicamos a solidariedade insurxente e abrazo internacional coas súas vítimas directas.
Fronte á opresión e o militarismo, imperiais e locais, celebramos a rebeldía pola liberdade.
Fronte á ignorancia e a narcotización imposta pola industria mediática, enarboramos as bandeiras do saber, a crítica emancipadora e a intelixencia colectiva.
Non á guerra! Non ao comercio internacional de armas e á exhibición criminal da capacidade de dar morte, como garantía do poder económico e a hexemonía xeopolítica! Non ao terrorismo de estado, vilmente executado polas potencias militares mundiais sobre os pobos que oprimen! Non á criminal cobiza duns poucos -os que gobernan despoticamente o planeta, competindo entre eles pola parte do botín dispostos a apropiarse pola forza das súas armas da riqueza social e natural que é de todos!
Cabe lembrar que hai palabras polas que merece a pena vivir e morrer porque elas mesma son a vida e a súa negación a morte, palabras como dignidade, liberdade, solidariedade. Entre esas palabras, hoxe destaca con grave intensidade: Ucraína.
A CGT de Galicia participará na solidariedade efectiva e material co pobo ucraíno, entregándoa ás organizacións sindicais e sociais afíns que, agora mesmo, están a loitar contra a invasión e, por iso, necesitadas urxentemente de todo aquilo que lles defenda, permita a resistencia e alente a loita fraternal pola liberdade e a xustiza universais.
Ante os gravísimos acontecementos que están a suceder en Colombia, a CGT de Galicia manifesta o seguinte:
Desde a convocatoria da Folga Xeral do pasado 28 de abril en protesta por unha reforma fiscal que pretende que xs traballadorxs pobres colombianos paguen os pratos rotos dunha crise económica creada polos poderosos e capitalistas, a represión criminal do goberno de Iván Duque ten causado ducias de mortes, mutilacións con perdas de ollos, un milleiro de persoas feridas polas balas das forzas represivas e incontables detidxs.
Nun país no que se incrementa o índice de miseria e o asasinato de loitadorxs sociais no medio dunha corrupción galopante, estase a producir, ademais, a militarización dos centros urbanos coa intención gobernamental de impoñer as súas políticas a sangue e lume.
Desde hai tres anos, cando Iván Duque asumiu a presidencia do país, se ten producido en Colombia o asasinato de máis de 1.000 militantes sociais, entre defensorxs dos dereitos humanos, guerrilleirxs desmobilizados, reclamantes de terras e dirixentes sindicais. Todas estas mortes sucédense mentres as investigacións da fiscalía non chegan a ningún lado e prodúcese a mais completa impunidade.
A CGT de Galicia rexeita a brutal represión en Colombia e envía a súa solidariedade co pobo traballador colombiano neste gravísimo momento de sufrimento e represión.
A CGT de Galicia fai un chamamento á solidariedade co pobo colombiano, que está defendendo nas rúas os seus dereitos e as arelas dunha sociedade máis xusta, convidando á poboación de Galicia a participar nos actos que se convoquen.
CGT- de Galicia fai un chamamento a todas as organizacións, colectivos e entidades do movemento social reivindicativo e ao conxunto da sociedade galega para que acudan e participen, en réxime de autoconvocatoriapara todos aqueles que sentan concernidos, das concentracións en defensa da Sanidade Pública, que terá lugar o sábado, 27 de febreiro, coincidente coas mobilizacións que terán lugar ese mesmo día e co mesmo motivo en decenas de localidades de toda España, respondendo o chamamento realizado pola Coordinadora Antiprivatizaciónda Sanidade ( CAS).
"A un ano do inicio da pandemia … atopámonos de novo co sistema sanitario ao bordo do colapso en moitos territorios, o que implicará mortes evitables, que como sempre afectarán máis á clase traballadora e aos sectores excluídos" É hora de esquecer diferenzas e loitar todos unidos contra a destrución programada do Sistema Nacional de Saúde e esixir a derrogación das leis privatizadoras.
En cumprimento destes obxectivos, son lemas sinalados da convocatoria en Defensa da Sanidade Pública:
Derrogación da Lei 15/97 e do artigo 90 da Lei Xeral de Sanidade. Nunca máis mortes evitables, nunca máis privatizacións, nin mercantilización da saúde.
Fin da precariedade laboral en todo o ámbito sanitario e dun sistema de contratación fraudulento e en abuso de lei
Aumento de persoais e servizos sanitarios, que garantan permanentemente a atención a todos os pacientes e, nestes momentos, afrontar adecuadamente a Covid19 con protección preventiva da saúde do persoal sanitario e usuarios.
Xestión da sanidade pública con criterios sanitarios de atención aos pacientes e de prevención e non con criterios mercantís ou de recortes orzamentarios.
Reforzamento, impulso e incremento orzamentario da Atención primaria, centrada na saúde.
Por unha industria sanitaria, farmacéutica e investigación bio-sanitaria públicas
Sanidade para todas as persoas, independentemente da situación administrativa
Coidados dos nosos maiores con dignidade e atención adecuada ás súas necesidades. • Por un sistema sanitario centrado nos determinantes sociais da saúde e a enfermidade, universal, gratuíto e de calidade no momento da prestación.
Non ás privatizacións aceleradas das partes rendibles dos sistemas sanitarios, á concesión a empresas privadas de servizos públicos do ámbito sanitario ou a implantación cada vez maior de mecanismos da empresa privada, baseada no ánimo de lucro, nos sistemas estatais, o que xera deterioración da calidade asistencial e incremento dos custos".
Pois é esta unha cuestión que afecta a todas as persoas.
Defendamos a sanidade pública, participemos nas concentracións do 27 de febreiro.
El Banco Santander lleva inmerso en diferentes procesos de reestructuración de plantilla mediante Expedientes de Regulación de Empleo desde el 2013. En todos los EREs llevados a cabo hasta la fecha entre esa fecha y la actualidad, unidos a los del extinto Banco Popular, se han destruido más de 15.000 empleos.
Una herramienta que debería ser para casos excepcionales la está utilizando el Banco de manera sistemática para la destrucción de miles de puestos de trabajo, algo que ninguna otra empresa del sector ha hecho a pesar de atravesar las mismas situaciones de mercado.
En la actualidad nos vemos inmersos en un proceso por el que se pretenden llevar por delante, en el mejor de los casos, 4.000 puestos de trabajo, ello sin olvidarnos de la precarización de las condiciones laborales de quienes sean externalizados a empresas de servicios.
Dichas externalizaciones suponen una utilización fraudulenta de la legislación vigente, dado que llevarían a otras empresas tareas que actualmente se realizan en el Banco y que son parte fundamental del negocio bancario, pero su externalización supondría un ahorro de costes para la entidad, así como una precarización en las condiciones de lxs compañerxs externalizadxs.
A esto le sumamos unas deplorables condiciones de salida ofertadas, lo que pone de manifiesto que para el Banco Santander los beneficios están claramente por encima de las personas. Y no olvidemos que son precisamente las personas las que con su esfuerzo y dedicación diaria hacen que esos beneficios se incrementen año a año.
Por estos motivos CGT consideramos que ha llegado el momento de salir a la calle a reivindicar la defensa de todos y cada uno de los puestos de trabajo. Porque aquí no sobra nadie y todxs unidxs debemos mostrar al Banco Santander que Galicia se opone a sus políticas de destrucción de empleo. Porque la precarización del sector bancario redundará negativamente en toda la comunidad gallega.
Este sábado 12 de diciembre a las 12.00 nos vemos en el Cantón Grande de A Coruña y en el cruce de Colón de Vigo unidxs en la lucha por los puestos de trabajo del sector bancario.
Ante a decisión gobernamental de obrigar á práctica totalidade da clase obreira a un confinamento xeneralizado en situación dun suposto «permiso retribuído recuperable», a CGT de Galicia manifesta o seguinte:
Denunciamos a falacia que supón denominar permiso retribuído a unha situación que, por un lado, é obrigatoria -non é, polo tanto, un permiso- e que, en segundo lugar, hai que recuperar -non é, polo tanto, retribuído-. Tratase, simplemente, dunha redistribución irregular da xornada laboral decidida unilateralmente polo goberno.
Con esta decisión, québrase toda a lexislación laboral sobre xornada e descansos ao permitir que se estableza, na recuperación, unha xornada superior á lexislada ou á convida. Rexeitamos que isto se faga por decisión gobernamental unilateral e non polos mecanismos establecidos legalmente (fundamentalmente, a negociación colectiva).
Deixar en mans da patronal a decisión final -en caso de falta de acordo- de cómo a empresa vai recuperar ditos días, suporá un novo recorte nos dereitos laborais, coñecendo o carácter cuasiescravista da patronal, sempre proclive a laminar calquera dereito sindical.
Esta situación agravarase no caso de quen teña concedida a conciliación, que se verá obrigado a negociar novamente a súa situación e distribución de xornada. Hai que ter en conta que, en numerosas ocasións, tiveron que conseguila acudindo aos tribunais, polo que no será de estrañar que volvan a necesitar xudicializar a cuestión, perdendo meses antes de que los xuíces lles volvan dar a razón.
Se esta situación durase só quince días, habería que recuperar unhas tres horas semanais ata fin de año. Se a situación se prolongase máis no tempo, la recuperación convertería a xornada do persoal afectado en algo intolerable propio de situacións de escravitude, por non falar da posible perda das vacacións no proceso.
É intolerable a situación da Inspección de Traballo. Os seus medios son totalmente insuficientes en situación de normalidade e moito máis na actual, limitándose, cando actúa, a reconvir ou exhortar ao empresariado e a dicirlles aos traballadores e traballadoras que acudan aos tribunais. Non se pode esperar que as situacións de inxustiza sexan resoltas pola Inspección.
Novamente, el goberno actúa sen ter en conta a clase obreira e a realidade das relacións laborais reais existentes nos centros de traballo e na maioría das empresas: unha absoluta indefensión del persoal ante as decisións e abusos empresariais. Non se pode pedir que sexan os traballadores os que paguen a crise sanitaria e debe esixirse ás empresas que asuman as consecuencias da súa actividade ou, neste caso, da ausencia dela. Tampouco esquecemos a actitude colaboradora e vergoñenta de CCOO-UGT.
Soamente a organización e unión da clase obreira poderá facer fronte aos abusos da patronal e á complicidade gobernamental. Por isto o noso chamamento a non deixarse levar pola resignación, senón á loita contra toda inxustiza. Combatamos o COVID-19, pero tamén o virus capitalista; este si que está durando demasiado.
O Secretariado Permanante da CGT de Galicia, ante
a crise sanitaria provocada polo coronavirus COVID C-19, quere
manifestar á clase obreira e ao conxunto da opinión pública o
seguinte:
As empresas teñen a obriga de velar polas
condicións sanitarias nas que os seus cadros de persoal realizan as
súas tarefas, independentemente das instrucións concretas que
podan emanar dos poderes públicos. Para a CGT,
a aplicación destas medidas non poden supoñer ningunha merma nos
dereitos laborais e retributivos dos traballadores e traballadoras.
Estanse detectando numerosas empresas (incluso
públicas) nas que as medidas son insuficientes e mesmo
inexistentes. Cuestións tan básicas como o establecemento da
distancia de seguridade, ou a de extremar as medidas en centros de
traballo onde xa se produciron casos de contaxio son inexistentes
nalgunhas empresas de telemárquetin, de talleres de confección,
empresas con producción en cadea ou en Correos. A CGT
esixe o establecemento inmediato de medidas de protección.
Nesta situación é absolutamente lexítima a aplicación, por parte
da representación laboral, do artigo 21 da Lei de Prevención de
Riscos Laborais, no que se establece a paralización da produción
ao non cumprirse a recomendacións e esixencias en materia de saúde
laboral establecidas polos gobernos central e da Xunta de Galicia.
No caso de aplicacións de ERTES, a CGT
valora positivamente o aprobado hoxe polo
Consello de Ministros, no sentido de que teñan dereito a prestación
incluso os que non teñan cotizado abondo e que non se consuman os
períodos de desemprego, pero defende que se deben garantir as
retribucións totais do persoal afectado, e non só a prestación
por desemprego.
A CGT
rexeita que situacións eventuais que se poidan producir nas
relacións laborais (por exemplo, o traballo no domicilio) se poidan
consolidar como definitivas e, polo tanto, estas situacións deben
rematar en canto finalice a crise sanitaria.
Estanse detectando numerosas situacións de
abusos por parte das empresas, que aproveitan a situación para
forzar excedencias e vacacións aparentemente voluntarias,
beneficiándose da situación de necesidade
de moitos traballadores e traballadoras que teñen que permanecer
nos seus domicilios por coidado de menores ou maiores ao seu cargo.
A CGT
denunciará ditos abusos, xa que considera que estas situacións
deben ser obxecto de negociación colectiva, evitando pacto
individual derivado da debilidade dos
traballadores.
A CGT
de Galicia reclama que os traballadores e traballadoras do réxime
de autónomos, que non teñan empregados, sexan exonerados da
cotización mentres dure a crise sanitaria.
A CGT de Galicia fai un chamamento para que se denuncien fetos abusivos por parte das empresas e para que se faga fronte firmemente á inacción de estas. A saúde vainos nisto a todos e todas!
SUPRIMIDOS 34 TRENS DE MEDIA
DISTANCIA EN GALIZA POLA FOLGA EN RENFE E ADIF O VENRES 20 DE DECEMBRO
O Venres 20 de Decembro CGT convocou folga en RENFE e ADIF en horario de 00:00 a 23:00 hs demandando un aumento do nivel de contratación nas empresas públicas ferroviarias, atendendo a falla de cadro de persoal existente que está a repercutir negativamente no servizo que RENFE e ADIF está obrigada a dar a cidadanía.
O motivo da folga, como dicíamos, é a falla de cadro de persoal, e que se
visualiza nos distintos departamentos que interveñen na operativa diaria de
traballo como os seguintes exemplos no ámbito de Galiza :
Os Servizos mínimos impostos polo Ministerio de Fomento cancelaron un total
de 34 trens de Media Distancia en
Galiza e 9 de Longa Distancia,
ainda que só en determinados treitos, especialmente afectados os viaxeiros de
Longa Distancia con destino Pontevedra e Vigo, xa que as composicións dos trens
hoteis de Madrid dende Monforte a Vigo e o Intercity dende Ourense a Vigo non
circularán por mor da folga.
CONDUCIÓN: Seguen sendo substituidos tresn por autobuses
por falla de maquinistas. Onte Mercores 18, dous trens do percorrido
Vigo-Valenà§a-Vigo foron susbstituidos por buses por falla de maquinistas, o que supón que 54 trens
deixaran de circular no 2019 s seus viaxeir@s tiveran que facer o viaxe en bus
por falla de persoal de conduciñon. No ano 2018 foron100 os trens en Galiza que
foron reemplazados por buses por mor da falla de cadro de persoal.
MANTEMENTO DA
INFRAESTRUTURA: ADIF
presentou os Sindicatos un plan de peche de equipos de traballo que realiza o
mantemento da infraestrutura, propoñendo a privatización do mantemento de vía e
o aumento de contratación do persoal Técnico superior e de Estrutura
directiva, e sigue con procesos de
privatización do mantemento dos novos equipos de seguridade en vía que se están
a instalar nas infraestruturas viarias, como o ERTMS entre Vigo e Compostela,
INTERVENCIÓN: Ata Novembro de 2019 uns 4.100 trens de Media
Distancia de Galiza circularon sen persoal de Intervención a bordo que atendera
e informara as viaxeiras. Estamos a falar de trens con unha capacidade media de
180 prazas que só circularon co maquinista, perdendo a empresa una importante
cantidade de cartos por non poder vender billetes dentro dos trens, ademais de
non atender adecuadamente as incidencias que se produciron.
MANIOBRAS DE
MATERIAL EN GUIXAR: Apartir
do 1 de Xaneiro a totalidade das maniobras de material na terminal de Vigo
Guixar, serán feitas pola empresa Logirail, xerando un total de 5 traballadores
excedentes en ADIF que terán que ser reubicados en outras dependencias do
administrador público. Esta situación está xerando un aumento dos gastos na
terminal de contenedores, dado que o que antes facía un só traballador, como o
repostaxe de gasoil, agora o ten que facer dous traballadores, atendendo a
falla de habilitacións das empresas que se adxudicaron a privatización de este
servizo.
VENDA DE BILLETES: Nas billeteiras de venda das estacións, son
cada vez menos as xanelas abertas, recortando RENFE os horarios de venda
anticipada en estacións como Compostela, Coruña, Vilagarcía, Pontevedra,
Vigo-Guixar, etc., por non poder atender o fluxo de viaxeiros existentes, pola
falla de cadro de persoal que imposibilita cubrir todas as quendas de traballo,
o que produce longas colas que repercute na calidade do servizo prestado. A
modo de exemplo RENFE deu orde de pechar a venda anticipada nas estacións de A
Coruña e Pontevedra os fins de semá por non poder atendela por falla de
traballador@s.
MANTEMENTO DE
TRENS: O cadro de persoal de esta
actividade de RENFE que é estratéxica pra o bo funcionamento e regularidade dos
servizos ferroviarios, cada vez está mas minguado e a media de idade ronda os
52 anos, nunha actividade industrial como é a reparación de vehículos
ferroviarios. Cada vez mais traballos son desviados a empresas privadas por non
contar RENFE con persoal suficiente pra facer o traballo. Esta falla de
mantemento estase a notar no aumento das incidencias nos equipos de
climatización, avarías de locomotoras, redución de prestacións de confort e
tracción, que provocan retrasos e supresión de trens.
ADMINISTRACIÓN E
XESTIÓN: O persoal de oficinas ve como
cada vez aumenta a Xefatura posta a dedo e mingua o persoal administrativo sen
posibilidades de promoción, saturándose sobre maneira os postos de traballo.
Achegamos relación de trens de viaxeiros suprimidos por RENFE
