Se tódolos primeiros de maio teñen sentido, este de 2009, con mais motivo, xa que nos, a clase traballadora, de novo sufrimos un apretón na soga das condicións laborais e salariais, xustificándoa o capital pola crise do sistema.
Contratos en fraude de lei, despedimentos, expedientes de regulación de emprego, precarización das condicións laborais, salarios, prestacións, subsidios e pensións que non permiten chegar a fin de mes; non se inventaron nesta crise. A carencia de xustiza social deste sistema sempre permitiu estas situacións e @s traballador@s as coñecemos de sempre, se ben agora, vense agudizadas.
O sistema capitalista é corrupto dende a súa orixe e baseado na explotación da clase traballadora e na opresión. Ca globalización, sobre todo da precariedade e da pobreza, rematou de cavar a súa tumba; máis en vez de querer enterrar o sistema fallido, queren que sexamos, a clase traballadora, quen pague a súa resurrección.
O capital, tras anos de bonanza económica para os empresarios, banqueiros, sindicatos colaboracionistas e sumisos e o Estado, encheron os petos de cartos e especularon, namentres nos tiñamos uns soldos de miseria grazas á precariedade laboral, a conxelación ou a contención salarial pactada; esíxenos agora, á clase traballadora que paguemos as súas perdas.
Os distintos governos, cos nosos cartos, regalan miles de millóns de euros aos bancos e as multinacionais para que podan seguir roubándonos a través de intereses de usura ou aumentando as plusvalías.
Empresas con beneficios, aproveitan o barullo da crise para poñer na rúa a traballador@s, ameazan con despedimentos para tentar eliminar as reivindicacións ou precarizan máis se cabe as condicións do persoal.
Os sindicatos pactistas, os chamados axentes sociais, dende a pasividade e lambendo a man de quen lles da de comer, convértense en tertulianos ou asesores das altas esferas falando de pacto social, mentres alonxados dos seus despachos a clase traballadora padece os seus tratos entre "cabaleiros".
Agora somos nós, @s traballador@s os que non lle damos crédito as mentiras dos banqueiros, dos grandes directivos e empresarios, e as dos sindicalistos e gobernantes que non saben o que vale unha leituga; estamos fartos.
Fart@s de traballar por salarios de miseria, fart@s da precariedade, fart@s da desigualdade, fart@s de pagar a crises dos ricos, fart@s pero non cansos de loitar.
@s traballador@s e os sindicatos CGT e CUT, reivindicamos a rúa como nosa, chegou a hora de berrar ben alto, de tomar a rúa, de parar as empresas reivindicando o que nos corresponde, hoxe, 1º de maio, a loita non empeza, a loita continua.
POR UN VERDADEIRO CAMBIO SOCIAL, PARA TODOS TODO
CARA A FOLGA XERAL